Όλοι έχουμε βρεθεί στη δυσάρεστη θέση του να προσπαθούμε να πούμε κάτι ή να επικοινωνήσουμε για κάτι σημαντικό με τους γύρω μας και αυτοί να μη μας καταλαβαίνουν. Άλλες πάλι φορές νιώθουμε ότι οι άλλοι παρεξηγούν αυτό που τους λέμε ή και εμείς οι ίδιοι δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε αυτό που προσπαθεί να μας πει ο συνομιλητής μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως «δε μιλάμε την ίδια γλώσσα»;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Oι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και έχουμε έμφυτη την ανάγκη να δημιουργούμε σχέσεις και να ανήκουμε σε ομάδες που μας αποδέχονται και εκτιμούν την ατομική μας ελευθερία ώστε να εκφράζουμε ελεύθερα τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.

        Σε όλους μπορεί να έχει συμβεί να γίνουμε μάρτυρες μιας σκηνής στο σούπερ μάρκετ ή στην παιδική χαρά που ένα παιδί ξεσπά σε κλάματα και ουρλιάζει, πέφτει στο πάτωμα, κλωτσά ή δαγκώνει το γονιό του. Συχνά ο γονιός φαίνεται να μην είναι σε θέση να ηρεμήσει το παιδί που είναι εκτός ελέγχου ή να έχει πανικοβληθεί και ο ίδιος. Κάποιοι σκέφτονται πόσο κακομαθημένο, απαιτητικό ή χειριστικό είναι αυτό το παιδί, ενώ οι ίδιοι οι γονείς συχνά αναρωτιούνται αν έχουν κάνει κάποιο λάθος. Τι συμβαίνει τελικά;

      Η συμπεριφορά αυτή των παιδιών ονομάζεται «temper tantrum» δηλαδή παιδικές εκρήξεις θυμού. Στην ουσία, το παιδί καταρρέει επειδή δε μπορεί να διαχειριστεί τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος με τα οποία έχει υπερφορτωθεί. Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το παιδί και να το οδηγήσουν σε μια έκρηξη οργής μπορεί να είναι διάφοροι θόρυβοι, πολυκοσμία, απώλεια κάποιου προσωπικού αντικειμένου, πολλά φώτα, ζέστη ή κρύο, κούραση, πείνα, υπνηλία, αρρώστια, αλλαγές στη ρουτίνα και σύγχυση. Άλλες φορές, είναι πιθανό το παιδί να εκφράζει με τις κρίσεις την εναντίωσή του σε κάτι που του επιβάλλεται. Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί δεν είναι σε θέση να καταλάβει ακριβώς τι το ενοχλεί, δυσκολεύεται να το επικοινωνήσει με τους γονείς και να εκδηλώσει τα συναισθήματα του. Επομένως ξεσπά με θυμό.
     Η ηλικία που αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συχνά οι εκρήξεις θυμού είναι τα 2 χρόνια. Είναι η ηλικία που το παιδί αρχίζει να αυτονομείται, να προσπαθεί να διαχωρίσει τον εαυτό του από τους γονείς, μαθαίνει σταδιακά να συγκρατεί τις φυσικές του ανάγκες, ελέγχει δηλαδή πλέον το σώμα του, πράγμα που από μόνο του αποτελεί μεγάλη αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του. Συγχρόνως χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας ότι τα ξεσπάσματα του παιδιού έχουν βιολογική βάση. Οφείλονται στην ενεργοποίηση συγκεκριμένου σημείου του εγκεφάλου που δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως σε αυτή την ηλικία.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να βοηθήσουμε το παιδί τη στιγμή που καταρρέει;

      Αρχικά, χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό ότι η συμπεριφορά των παιδιών συνδέεται άμεσα με τη συμπεριφορά των γονιών. Οι γονείς χρειάζεται να παραμείνουν ήρεμοι και σταθεροί ώστε να προσφέρουν στο παιδί ένα ασφαλές υπόβαθρο για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Αν οι γονείς απαντήσουν στο θυμό του παιδιού με θυμό ή φωνές, φορτώνουν στο παιδί ένα νέο πρόβλημα που χρειάζεται να διαχειριστεί ενώ είναι ήδη σε σύγχυση. Το πιο πιθανό είναι να υπάρξει ένας φαύλος κύκλος φωνών, θυμού και υστερίας που θα καταλήξει σε εξάντληση και παραίτηση και από τις δύο πλευρές.
       Το παιδί δεν είναι σε θέση να ακούσει τη συγκριμένη στιγμή, επομένως, οι γονείς χρειάζεται να είναι απλά καθησυχαστικοί εκφράζοντας μόνο κάποιες βασικές λέξεις με ξεκάθαρο τρόπο χωρίς διφορούμενα μηνύματα. Είναι σημαντικό γονείς να λειτουργούν με κατανόηση και να προσπαθούν να μπουν στη θέση του παιδιού. Τη στιγμή της έκρηξης, χρειάζεται να βοηθήσουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του με λέξεις και να σταθούμε δίπλα του ώστε να το καθοδηγήσουμε να βρει τη λύση. Με αυτόν τον τρόπο του διδάσκουμε πώς να χειρίζεται τις δυσκολίες στο μέλλον.
       Σκεφθείτε ότι βοηθάτε τα παιδιά να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα και τη δυσφορία τους, αλλά και τη ματαίωσή τους, προετοιμάζοντάς τα για την αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον. Δείτε, λοιπόν, αυτά τα ξεσπάσματα σαν μια ευκαιρία να ενδυναμώσετε τη σχέση σας με το παιδί με το να του δείξετε ότι το κατανοείτε, είστε σε θέση να σταθείτε δίπλα του, να το καθησυχάσετε και να το καθοδηγήσετε. Μην αφήσετε ένα παιδί μόνο του στη στιγμή του tantrum με το σκεπτικό ότι το αφήνετε να ηρεμήσει. Το πιο πιθανό είναι ότι το παιδί θα αισθανθεί μόνο και αβοήθητο σε μια στιγμή που ούτε το ίδιο δεν μπορεί να καταλάβει τι του συμβαίνει. Το μήνυμα που θα του δώσετε με τη συμπεριφορά σας είναι ότι το εγκαταλείπετε ενώ σας έχει ανάγκη ή ότι το τιμωρείτε, κάτι που μπορεί να επηρεάσει και τον τρόπο που θα λειτουργεί και αργότερα στη ζωή του ως ενήλικας.

Οι γιορτές πλησιάζουν και φαίνεται όλοι να βρίσκονται σε εορταστική διάθεση. Σκεφτόμαστε οικογενειακές στιγμές, δώρα, βόλτες, εορταστικά γεύματα. Κάποιοι έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν πώς θα περάσουν αυτές τις ημέρες καιρό πριν. Τα πάντα γύρω μας προσπαθούν να μας βάλουν στο κλίμα. Διαφημίσεις, βιτρίνες, στολισμοί, εκδηλώσεις… Μοιάζει να είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε καλά. Να αφήσουμε πίσω μας ό,τι μας απασχολεί και να δείχνουμε ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Αλλά τελικά γιατί δεν περνάμε τόσο καλά όσο θα θέλαμε; Γιατί νιώθουμε θλίψη, απογοήτευση, άγχος;

Υψηλές προσδοκίες

Πριν τις γιορτές κάνουμε πολλά σχέδια. Θέλουμε να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε από την εργασία μας. Θέλουμε να περάσουμε χρόνο με τα παιδιά μας και το σύντροφό μας, που βλέπουμε πολύ λίγο τις υπόλοιπες ημέρες. Θέλουμε να βγούμε για ψώνια, θέλουμε να δούμε φίλους και συγγενείς που δεν προλαβαίνουμε τον προηγούμενο καιρό. Θέλουμε να ετοιμάσουμε γλυκά και εορταστικά φαγητά. Αλήθεια, πώς θα χωρέσουν όλα αυτά μέσα σε λίγες ημέρες;

Βάλτε προτεραιότητες! Τι σας ευχαριστεί πραγματικά να κάνετε; Τι θα σας έκανε να νιώσετε καλύτερα; Από την άλλη αφήστε χρόνο για προσωπική ζωή και χαλάρωση και τον υπόλοιπο καιρό. Είναι σημαντικό να φροντίζουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.

Οικογενειακές υποχρεώσεις

Οι περισσότεροι νιώθουμε υποχρεωμένοι να περάσουμε τις γιορτινές ημέρες με μέλη της ευρύτερης οικογένειας (γονείς, αδέρφια, θείοι κλπ). Αν αυτό είναι κάτι που μας ευχαριστεί, τότε είναι όλα καλά. Αν, όμως, αυτή η συνήθεια νιώθουμε να μας πνίγει; Ή αν αυτές οι στιγμές, δεν είναι στιγμές οικογενειακής γαλήνης και θαλπωρής; Τότε όσο πλησιάζουν οι μέρες νιώθουμε τον κλοιό να σφίγγει περισσότερο και εμείς να είμαστε ανήμποροι να εκφράσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες.

Μάθετε να υποστηρίζετε από την αρχή τα θέλω σας. Βρείτε τι είναι αυτό που σας δυσκολεύει, διώξτε τις ενοχές! Ίσως χρειαστείτε τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να μάθετε τον τρόπο που θα το πετύχετε.

Δυσκολίες στην επικοινωνία

Ενώ έχουμε συνηθίσει να περνάμε τις περισσότερες ώρες έξω από το σπίτι και οι οικογενειακές στιγμές να είναι ελάχιστες, βρισκόμαστε ξαφνικά για πολλές ώρες μαζί με το σύντροφο μας. Αν υπάρχουν ήδη προβλήματα στην επικοινωνία, συγκρουόμενες ανάγκες κ.ά., τότε είναι πολύ πιθανόν να προκύπτουν καυγάδες που θα μας γεμίζουν με θυμό, θλίψη και απογοήτευση.

Δώστε χρόνο στη σχέση σας όλο το χρόνο και μιλήστε ανοιχτά με το σύντροφό σας για το τι χρειάζεστε από εκείνον. Τι σας αρέσει και τι όχι. Τι σας ευχαριστεί και τι όχι.

Οικονομικά προβλήματα

Κάθε γιορτή και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα συνεπάγονται έξοδα. Αν, λοιπόν ο προϋπολογισμός μας δεν σηκώνει πολλά έξοδα, θα πρέπει να βάλουμε προτεραιότητες. Ποια δώρα είναι απαραίτητα, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε καινούρια ρούχα ή κομμωτήριο; Είναι απαραίτητο να καλέσουμε πολύ κόσμο; Επηρεαζόμαστε από τις διαφημίσεις και τα πρότυπα στα ΜΜΕ και γεμίζουμε με συναισθήματα θλίψης, ανημπόριας και απογοήτευσης.

Βρείτε τι σας ευχαριστεί πραγματικά και τι σας κάνει πραγματικά χαρούμενους. Μερικές φορές το φαγητό, τα καινούρια ρούχα, τα περιττά ψώνια γεμίζουν άλλα κενά και καλύπτουν επιφανειακά βαθύτερες ανάγκες που δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε.

Κάθε μέρα του χρόνου είναι σημαντική και ιδανική για να περάσουμε όμορφες στιγμές με τους δικούς μας ανθρώπους και να φροντίσουμε τον εαυτό μας! Βρείτε τι είναι αυτό που σας εμποδίζει και ξεπεράστε το! Καλές γιορτές!

Οι περισσότεροι γονείς θα ζήσουν την άβολη εκείνη στιγμή που το παιδί τους θα τους ζητήσει πληροφορίες σχετικά με το σεξ. Κάποιοι αποφεύγουν να απαντήσουν και άλλοι ίσως δίνουν περιορισμένες πληροφορίες λόγω της δικής τους δυσκολίας να διαχειριστούν τη συζήτηση με τα παιδιά λόγω ενοχής, ντροπής ή αμηχανίας. Ωστόσο, οι γονείς χρειάζεται να έχουν στο μυαλό τους ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαπαιδαγώγησης του παιδιού, καθώς η σεξουαλικότητα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Αν αρνηθούν να απαντήσουν σε ερωτήματα που αφορούν τη σεξουαλική ζωή, τους αρνούνται γνώσεις, πληροφορίες και καθοδήγηση σε ένα κομμάτι σημαντικό στη ζωή κάθε ανθρώπου. Εξάλλου, η σεξουαλική πράξη δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα. 

Αυτό που χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας ξεκινώντας μια τέτοια συζήτηση, είναι ότι τα παιδιά έχουν διαφορετικά επίπεδα περιέργειας και κατανόησης και αυτό εξαρτάται από την ηλικία, την προσωπικότητα και το επίπεδο νοητικής τους ηλικίας. Επίσης, το κάθε παιδί εκφράζεται με το δικό του τρόπο και διαχειρίζεται διαφορετικά τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις απορίες του. Επομένως, οι γονείς χρειάζεται να είναι δίπλα στο παιδί και να ακολουθήσουν το δικό του ρυθμό, σε οποιαδήποτε φαινομενικά δύσκολη συζήτηση.

Ποιες είναι όμως οι βασικές οδηγίες που οι γονείς χρειάζεται να έχουν στο μυαλό τους τη στιγμή που θα μιλήσουν με το παιδί τους σχετικά με το σεξ;

• Τα παιδιά χρειάζονται να τους μιλούν αληθινά, ειλικρινά και ξεκάθαρα, με λόγια που μπορούν να κατανοήσουν.
• Κατονομάζουμε τα γεννητικά όργανα με τους όρους της ανατομίας και τους συνδέουμε με βάση τις λέξεις που χρησιμοποιούμε στη νηπιακή ορολογία ώστε να γίνουν αντιληπτοί από τα παιδιά.
• Ενημερώνουμε για τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του άντρα και της γυναίκας ώστε να αποφύγουμε στο μέλλον την ντροπή και τη σύγχυση που μπορεί να αισθανθούν.
• Μιλάμε με λόγια κατανοητά για την ηλικία του κάθε παιδιού (περισσότερες λεπτομέρειες όσο μεγαλύτερο το παιδί) σχετικά με τον αυνανισμό, την ερωτική πράξη, τη γονιμοποίηση, τις φαντασιώσεις.
• Δίνουμε χρόνο στη συζήτηση σχετικά με τις ευθύνες και τις συνέπειες της ενεργούς σεξουαλικής ζωής αλλά και τους τρόπους αντισύλληψης (κυρίως σε μεγαλύτερα παιδιά).
• Εξηγούμε ότι τα γεννητικά όργανα είναι αυστηρά προσωπικά γι’ αυτό και τα καλύπτουμε με ρούχα, ειδικά όταν βρισκόμαστε σε δημόσιους χώρους.
• Δεν ενοχοποιούμε το παιδί επειδή ασχολείται με τα γεννητικά του όργανα. Ωστόσο, διευκρινίζουμε ότι αυτό δε γίνεται δημόσια.
• Συζητάμε για τα μη αποδεκτά χάδια που δεν πρέπει να δεχθούν από κανέναν και δεν πρέπει να επιτρέπουν σε ξένους σωματική επαφή.
• Εξηγούμε σε γνωστούς, συγγενείς και φίλους ότι το παιδί χρειάζεται να δίνει τη συγκατάθεση του για φιλιά και αγκαλιές, γιατί έτσι σεβόμαστε την προσωπική του επιθυμία και ανάγκη και του μαθαίνουμε το δικαίωμα του να αρνείται την επαφή που δε θέλει.
• Τέλος, είναι σημαντικό να δώσουμε στο παιδί το χρόνο και το χώρο να διατυπώσει τις απορίες και τις σκέψεις ώστε να συζητηθούν.
• Πολλές φορές η συζήτηση γίνεται πιο εύκολη με τη χρήση παραμυθιών, ιστοριών ή εικόνων (κυρίως σε παιδιά μικρότερης ηλικίας)

Χρειάζεται να θυμόμαστε την ανάγκη των παιδιών να έχουν δίπλα τους ευαίσθητους ενήλικες, που μπορούν να ακούσουν τις ανάγκες και τις αγωνίες τους, ώστε να τα βοηθήσουν και να τα καθοδηγήσουν. Εξάλλου, στη σημερινή εποχή με τα άπειρα ερεθίσματα και τις πληροφορίες, τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς κοντά τους ώστε να πληροφορηθούν σωστά, σχετικά με θέματα που τα αφορούν και τα προβληματίζουν! Αυτό θα τους βοηθήσει να νιώσουν ασφάλεια και η ασφάλεια αποτελεί βασική προϋπόθεση στην οικοδόμηση μια υγιούς σχέσης σήμερα και στο μέλλον.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η εικόνα που θα δώσουμε στο παιδί για την ερωτική πράξη, θα το ακολουθεί ίσως και για όλη του τη ζωή. Επομένως, οι πεποιθήσεις μας είναι αυτές που κάνουν το σεξ καλό ή κακό και την ερωτική ζωή κάτι για το οποίο αισθανόμαστε ικανοποίηση ή ενοχή! Γι αυτό και οι γονείς σε μια τέτοια συζήτηση χρειάζεται να ακούν προσεκτικά, να εξηγούν λεπτομερώς, σεβόμενοι τον εαυτό τους και το παιδί τους. Εξάλλου, ενημερωμένο παιδί σημαίνει παιδί με αυτοπεποίθηση, παιδί που μπορεί να υποστηρίξει τον εαυτό του και τις επιλογές του! 

Ο οδηγός μας σε αυτό το σεμινάριο θα είναι η αναγνώριση και η κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών των παιδιών. Σε αυτή τη βάση, θα γνωρίσουμε τα στάδια της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης και θα δούμε πως μπορούμε να ενισχύσουμε το γονεϊκό μας ρόλο, βελτιώνοντας τη σχέση με τα παιδιά μας. Θα συζητήσουμε για τα όρια, τη χρησιμότητά τους και θα δούμε τρόπους ώστε τα όρια να αποτελούν μέσο διευκόλυνσης της ασφάλειας των παιδιών και όχι περιορισμού της ελευθερίας τους. Τέλος, θα μιλήσουμε για τις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας και πως μπορούμε να διαχειριστούμε δυσκολίες όπως ζήλεια, επιθετικότητα και συγκρούσεις.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε γονείς και εκπαιδευτικούς

Ημερομηνία διεξαγωγής: Παρασκευή 31/03/2017          Ώρα:  18.00

Χώρος διεξαγωγής: Κοτυώρων 18, Καλαμαριά

Υπεύθυνες σεμιναρίων

Αγωγιάτου Χριστίνα, Ψυχολόγος Α.Π.Θ. 6977407687

Λιάπη Δέσποινα, Ψυχολόγος Α.Π.Θ. 6986508970

Μάρκου Νεφέλη, Ψυχολόγος Α.Π.Θ. 6987840407

Δηλώσεις συμμετοχής έως 29/03/2017 είτε στα παραπάνω τηλέφωνα είτε με μήνυμα στο email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Περιορισμένος αριθμός θέσεων