Υπάρχει κάποιος που δεν έχει νιώσει ποτέ του φόβο; Σαφώς και όχι! Άλλωστε ο φόβος είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα. Όταν ενεργοποιείται ο φόβος, αναγνωρίζουμε έναν κίνδυνο ή μία απειλή και προσπαθούμε είτε να την αντιμετωπίσουμε είτε να την αποφύγουμε.

Ο υπερβολικός φόβος, όμως, μας παραλύει, μας καθιστά ανίκανους να αντιδράσουμε, να σκεφτούμε και να κρίνουμε.  Πολλές φορές, οι κίνδυνοι δεν είναι πραγματικοί. Φοβόμαστε την απόρριψη των άλλων, τη γνώμη τους, φοβόμαστε να αλλάξουμε.

Φοβόμαστε να αλλάξουμε τη ζωή μας ή κάποια συνθήκη της ζωής μας και ας μη μας ικανοποιεί, ας μην είμαστε ευτυχισμένοι, ας ζηλεύουμε τις ζωές των άλλων, ας καταπιεζόμαστε, ας θυμώνουμε. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι στους ανθρώπους αρέσει η οικειότητα, να ζουν σε γνώριμο και προβλέψιμο περιβάλλον, το οποίο μπορούν να ελέγξουν. Κάθε τι που «απειλεί» αυτήν την ισορροπία τους αναστατώνει. Η αλλαγή, λοιπόν, εμπεριέχει άγνωστες συνθήκες, μη ελέγξιμες και μη προβλέψιμες. Οι άνθρωποι προσπαθούν πάση θυσία να κρατήσουν αυτή την ισορροπία, παρόλο που δεν είναι ευχαριστημένοι.

Ο φόβος για την αλλαγή μας κρατά δέσμιους στο παρελθόν, εμποδίζει την εξέλιξή μας, χάνουμε την ευκαιρία να βελτιώσουμε τη ζωή μας και μας κάνει υποχείρια των άλλων.

Ας αναλογιστούμε τις επιθυμίες μας, τους στόχους μας και τα όνειρά μας. Ας αξιολογήσουμε τον τρόπο που ζούμε και το πώς αυτός μας κάνει να αισθανόμαστε. Ας απαγκιστρωθούμε από το παρελθόν, στο οποίο έχει τις ρίζες του ο φόβος μας, και ας πάρουμε το ρίσκο να κάνουμε ένα βήμα μπροστά…