Το διαζύγιο αποτελεί μια ανατρεπτική διαδικασία στην ισορροπία της οικογένειας. Συνήθως, προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα. Ωστόσο, αρκετά συχνά μπορεί να φέρει και ανακούφιση στα μέλη της οικογένειας, κυρίως όταν έρχεται μετά από χρόνιες διαμάχες και καβγάδες. Το σημαντικό είναι ότι δεν πληγώνει τόσο το ίδιο το διαζύγιο, όσο οι αρνητικές συνέπειές του και η άσχημη επικοινωνία των γονέων σε σχέση με τα παιδιά. Πριν μιλήσουν οι γονείς στα παιδιά για την απόφασή τους να πάρουν διαζύγιο, χρειάζεται να λάβουν υπόψη τους κάποιους παράγοντες.
Αρχικά, είναι σημαντικό να έχουν καταλήξει οριστικά στην απόφαση τους και να έχουν διευθετήσει όλα τα πρακτικά ζητήματα, ώστε να τα ανακοινώσουν στο παιδί, χωρίς να του δημιουργήσουν άγχος και ανασφάλεια. Επίσης, χρειάζεται να λάβουν υπόψη την ηλικία του παιδιού, τη συναισθηματική του κατάσταση, τον χαρακτήρα του και τις αλλαγές που θα προκύψουν στην καθημερινότητά του. Τέλος, είναι σημαντικό να υπάρχουν στο περιβάλλον του παιδιού άτομα που εμπιστεύεται, ώστε να συζητήσει μαζί τους για όσα το απασχολούν και να δεχτεί υποστήριξη.
Τι πρέπει να κάνουμε:
o Μιλάμε στα παιδιά από κοινού και παρουσιάζουμε το διαζύγιο ως κοινή απόφαση.
o Τους λέμε ότι δε φταίνε τα ίδια για το διαζύγιο, οι γονείς θα τα αγαπάνε πάντα και θα είναι δίπλα τους.
o Τους δημιουργούμε σιγουριά και αίσθημα ασφάλειας.
o Τους διαβεβαιώνουμε ότι οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις τους θα είναι ίδιες με εκείνες πριν το διαζύγιο και ότι οι γονείς θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν στη ζωή τους τα πράγματα όπως και πριν.
o Τους διαβεβαιώνουμε ότι θα βλέπουν το άλλο γονέα όσο συχνότερα γίνεται και θα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του όποτε χρειαστεί.
o Μιλάμε με ειλικρίνεια και απαντάμε με υπομονή σε όλες τις ερωτήσεις.
o Εκφράζουμε τη δυσαρέσκειά μας για την τροπή που πήραν τα πράγματα.
o Αναγνωρίζουμε τη δυσκολία της αλλαγής και εστιάζουμε στα θετικά της απόφασης, δίνοντας στο παιδί χώρο και χρόνο για να εκφραστεί.
Τι πρέπει να αποφύγουμε:
o Δε μιλάμε στα παιδιά σε περιβάλλον που δε νιώθουν ασφάλεια και όταν είναι κουρασμένα, πεινασμένα ή άρρωστα.
o Δε μιλάμε στα παιδιά 1-2 μέρες πριν φύγει ο ένας γονέας από το σπίτι. Τους δίνουμε χρόνο να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση πριν τη μετακόμιση.
o Δεν κατηγορούμε τον άλλο γονέα, δεν ψάχνουμε για συμμαχίες.
o Δε γινόμαστε υπερπροστατευτικοί ή υπερβολικά ελαστικοί.
o Δεν αλλάζουμε τη ρουτίνα του παιδιού.
o Δε λέμε ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν αγαπιούνται πια, γιατί με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν ότι η αγάπη είναι ένα ευμετάβλητο συναίσθημα και πάντα θα ανησυχούν για αυτό.
o Δεν αφήνουμε να εννοηθεί οποιαδήποτε ευθύνη του παιδιού στηναπόφαση για το διαζύγιο.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως ο τρόπος που θα ανακοινώσουμε στα παιδιά το διαζύγιο, αλλά και ο τρόπος που θα διαχειριστούμε όσα θα ακολουθήσουν, αποτελεί ένα σημαντικό μάθημα ζωής για τα παιδιά, όσον αφορά στην επικοινωνία τους με τους γύρω τους και στις σχέσεις που θα δημιουργήσουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
